افزایش جمعیت و کمبود تقاضای نیروی کار،اتوماسیون، مهم‌ترین علل بیکاری هستند.معضل بیکاری سالهاست که گریبان گیر قشر تازه وارد به بازار کار میباشد . ورود نیروی کار به بازار با جذب نیرو هماهنگی نداشته. و در دنیایی که با پیشرفت تکنولوژی یک عامل مهم بیکاری، بوده وافزایش رقابت بین‌المللی در صنایع است . در سال 1384 دولت ایران اعلام نمود که نرخ بیکاری در کشور حدود 12 درصد است . که طبق نظر کارشناسان غیر واقغی بوده و صحت نداشته و کارشناسی نبوده است و همزمان با آن یک روزنامه اقتصادی اعلام نمودکه نرخ بیکاری در این سال حدود40 درصد میباشد.که این آمار با آمار دولت مغایرت کامل داشته . عامل بیکاری قشرهای آسیب پذیر را به فقر اقتصادی دچار نموده است . و سلامت جامعه هم با آمار بالای بیکاری به خطر میافتد. میدانیم که بعد از تغیر رژیم و بر سر کار آمدن ملایان جمعیت ایران دو برابر شده که متولدین بعد ازاین سالهاحالا به بازار کار وارد شده اند که حدود سه ونیم میلیون تخمین زده میشودکه این تعداد بیکار در پی اشتعال هستند. اما کارشناسان آمار بیکاران را بیشتر از چهار میلیون نفر برآورد می‌کنند. سالیانه حدود هشتصد هزار نفر وارد بازار کار ایران می‌شوند و دولت توان کافی برای پاسخگویی به این حجم بیکارو متقاضیان کار را ندارد. دولت برای پایین آوردن نرخ بیکاری باید سالانه بیشتر از یک میلیون شغل ایجاد کند . که میدانیم که با خصوصی سازی و گزینشی وامنیتی بودن کار عملا فقط برای گروه خاصی اشتغال بوجود میآید. و همچنین دولت قدرت جذب نیروی کاربا تعداد550 هزار نفر میباشد . . کارشناسان اقتصادی و صاحب نظران بر این باورند که برای برطرف نمودن مشکل بیکاری، نیازمند رشد اقتصادی بالای ده درصد است اما در طول چند سال گذشته دولت نتوانسته که رشد اقتصادی را به درجه معقولی رسانده و رشد متوسط اقتصادی در حد چهار ونیم درصد بوده‌است. که این رشد نسبی هم مدیون افزایش درآمد بالای نفتی بوده است . در صورتی که دولت بدون سرمایه گذاری کافی نمی‌تواند به رشدی قابل قبولی دست یابد تابتواند فرصت‌های شغلی ایجاد نمود. و همچنین متمرکز بودن کار در مرکز وشهرهای بزرگ هم عامل دیگری برای افزایش بیکار ی میباشد همانطور که میدانیم استانهای مرزی بیشترین آمار بیکاری در جامعه را داشته .استانهای لرستان و کردستان و سیستان وبلوچستان کرمانشاه و خوزستان بیشترین آمار بیکاری را داشته اند. و برای برطرف کردن این معضل باید از تمرکز گرائی و متمرکز کردن کار در یک نقطه جلوگیری کرد و قدرت سرمایه گذاری را در تمام استانهای کشور بالا برد.و با بالا بودن فروش بالای نفت میتوان سرمایه گذاری نمود اما سرمایه های مفقود شده در دولت گویای بی برنامه بودن و حیف ومیل کردن سرمایه های ملی میباشد و همچنین برای برچیدن مشکلات بیکاری احتیاج به کارشناسان افتصادی و برنامه ریز میباشد که میدانیم در رژیم ملایان از تخصص خبری نیست و فقط این را میدانندکه بایدبا شیطان بزرگ مبارزه کرد که در این سی ویک سال شیطان کیست باید گفت که خود ملایان هستند نه کشورهای صنعتی و وازاد . از ملایان بیش از این انتظاری نمیرود ملا را چه به اقتصاد و مملکت دارای .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر